Day 14 | Jablines - Parijs (62 km)

We get on our bikes with healthy excitement. After cycling for a few kilometers, we realize that we have taken a wrong turn. We end up on a busy two-lane road. This time the people are not honking in encouragement but in warning! Fortunately, we can cycle on an 'emergency lane'. I urge the children to continue pedaling until the next exit. We leave this busy road safely and relieved. I feel like my hands have gotten clammy. That's not a good start of the day!

luckily we get to the route quickly. This is a quiet cycle path along a canal that flows into Paris. We have the wind at our backs. The cycle path undulates up and down and there is plenty of greenery to provide the necessary shade. We quickly forgot the miserable start to the day. "Isn't that the television tower we saw earlier?" We are getting closer and we are already seeing the beautiful and less beautiful sides of Paris. There are many homeless people (refugees) and a whole village of small tents has been set up under an overpass. On the other side of the viaduct we see people sunbathing on beach beds. What a contrast! Before we know it, we are in Paris. We don't see a sign saying 'Paris', but the crowds say it all! Fortunately, the cycling facilities in Paris are very good. We cycle along cycle paths and bus lanes to the Notre Dame, the end of the route. As expected, Notre Dame is heavily under construction. But Paris is not Paris if we don't see the Eiffel Tower. This is 7 kilometers away so we drive there quietly. There is the Eiffel Tower and how big and high it is! Rutger and I had already seen the tower, but arriving there by bike is a completely different experience. Not only the Eiffel Tower is large, but we experience all the buildings as much larger. The photos are taken and then it is time to cycle to our hotel. From the Eiffel Tower it is 12 kilometers by bike. After this highlight, it is a difficult task for the children to cycle that far. At a traffic light, Isis bumps into Phileine due to fatigue. Fortunately, it's not too bad and we drive along the Seine towards our hotel.

It is a pleasure to cycle along this river. It is a hot day and there is dancing, shuffleboard, chess, eating, skating, stepping and there are mist showers in various places that provides some coolness. Finally we are at the hotel. Our heads are full of all the impressions and we are tired, but we are so proud of each other that we have achieved this!

Met gezonde spanning stappen we op de fiets. Na een aantal kilometer fietsen, beseffen we dat een verkeerde afslag hebben genomen. We komen op een drukke tweebaansweg  terecht. Deze keer toeteren de mensen niet ter aanmoediging maar ter waarschuwing! Gelukkig kunnen we op een 'vluchtstrookje' fietsen. Ik maan de kinderen om door te trappen tot de volgende afslag. Veilig en opgelucht verlaten we deze drukke weg. Ik voel dat ik er klamme handen van heb gekregen. Dat is geen goed begin van de dag! 

Gelukkig komen we snel op de route. Dit is een rustig fietspad langs een kanaal dat Parijs instroomt. We hebben wind in de rug. Het fietspad loopt golvend omhoog en omlaag en er is genoeg groen dat voor de nodige schaduw zorgt. We zijn snel de ellendige start van de dag vergeten.

"Is dat niet de televisietoren die we eerder gezien hadden?"  We komen steeds dichterbij en we zien nu al de mooie en minder mooie kanten van Parijs. Er zijn veel daklozen (vluchtelingen) en onder een viaduct is een heel dorp van kleine tentjes opgesteld.  Aan de andere kant van het viaduct zien we mensen op strandbedjes zonnen. Wat een tegenstelling!

Voor we het weten, zijn we in Parijs. We zien geen bordje 'Parijs' maar de drukte zegt genoeg! Gelukkig zijn de fietsvoorzieningen in Parijs super goed. We fietsen over fietspaden en busbanen naar de Notre Dame, het eindpunt van de route.  De Notre Dame staat zoals verwacht, flink in de steigers. Maar Parijs is geen Parijs als we de Eiffeltoren niet even zien. Deze is  7 kilometer verderop dus we rijden daar rustig naartoe.

Daar is de Eiffeltoren en wat is hij groot en hoog! Rutger en ik hadden de toren al wel eens gezien maar om er met de fiets aan te komen, is een heel andere beleving. Niet alleen de Eiffeltoren is groot maar alle gebouwen ervaren we veel groter. 

De foto's worden gemaakt en dan wordt het tijd om naar ons hotel te fietsen. Vanaf de Eiffeltoren is dat 12 kilometer fietsen.  Na dit hoogtepunt is het voor de kinderen een moeilijke opgave om nog zo ver te fietsen. Bij een stoplicht botst Isis door de vermoeidheid op Phileine. Gelukkig valt het allemaal mee en rijden we langs de Seine richting ons hotel.

Het is een feest om langs deze rivier te fietsen. Het is een warme dag en er wordt gedanst, gesjoeld, geschaakt, gegeten, geskate en gestept en op verschillende plekken staan neveldouches die voor wat koelte zorgen. Eindelijk we zijn bij het hotel. Onze hoofden zitten vol van alle indrukken en we zijn vermoeid maar wat zijn we trots op elkaar dat we dit voor elkaar hebben gekregen!